بیانیه سازمان نظام روانشناسی و مشاوره درباره برگزاری کارگاه‌های خارج از عرف با موضوعات همجنسگرایی
سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور درپی برگزاری کارگاه‌هایی با موضوع «خودکشی در افراد همجنس‌گرا(LGBTQ)» بیانیه‌ای صادر کرد.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
با سلام، عرض ادب و احترام خدمت اساتید، پیشکسوتان و جامعه فرهیخته روان‌شناسان و مشاوران کشور
اخیرا شاهد تبلیغات گسترده برگزاری کارگاه آموزشی با موضوع خودکشی در افراد LGBTQ در فضای مجازی برای طیف وسیعی از جامعه، از روانشناس، مشاور، ماما، جامعه‌شناس، مددکار اجتماعی، اورولوژیست، پزشک و روانپزشک گرفته تا سایر رشته‌ها هستیم.
نخست اینکه؛ بسیاری از افراد جامعه حتی تحصیل کرد‌ه‌ها و دانشگاهیان با LGBTQ آشنا نیستند و حتی یکبار اسم آن را نشنیده‌اند. همین نکته بیانگر آن است که این موضوع حتی دغدغه این قشر هم نیست چه رسد به مردم عادی.
نکته دوم اینکه LGBTQ مسأله‌ای است که در اکثر جوامع پذیرفته نشده و در اذهان بسیاری از مردم، حتی کسانی که باورهای دینی ندارند با مفاهیمي همچون گناه، انحراف و بیماری یاد مي‌شود و عمده آموزه‌ها تربیتی و فرهنگي در اغلب جوامع با تأکید بر حفظ و تداوم خانواده طبیعی، این رفتارها را خارج از هنجار تلقي می‌کنند. افزون بر آن در دین مبین اسلام این رفتارها تقبیح شده و احکام خاصی برای آن در نظر گرفته شده است.
افزون بر آن سوال‌هایی در این ارتباط وجود دارد؛ از جمله اینکه:
۱. آیا این موضوع جزو موضوع های اولویت دار در جامعه است؟
۲. آیا در گروه هایی که اقدام به خودکشی می کنند یا خودکشی موفق دارند، این گروه جزو مهمترین آنها محسوب می شود؟
۳. از نظر برگزارکنندگان کارگاه، این رفتار یک سبک زندگی است یا یک بیماری؟
۴. تعداد افراد مبتلا به LGBTQ در ایران چقدر است؟
۵. چه تعداد از این افراد اقدام به خودکشی یا خودکشی موفق داشته اند؟
۶. چند درصد از افرادی که در ایران اقدام به خودکشی یا خودکشی موفق می کنند، مبتلا به LGBTQ هستند؟
۷. بیماری های همراه با LGBTQ کدامند؟
و بسیاری سوالهای دیگر.
با توجه به اینکه اطلاعات ما در مورد هر یک از سوالهای فوق بسیار کم است نشان دهنده این است که این موضوع دغدغه جامعه ما نیست، به ناچار همه اطلاعاتی که قرار است در این کارگاه داده شود مبتنی بر داده‌های کشورهای غربی است و ارائه آنها به ویژه در این حوزه که موضوع کاملا فرهنگ وابسته است، خطا می باشد.
به نظر می‌رسد برگزاری کارگاه آموزشی برای موضوعی که دغدغه جامعه حتی برای گروه تحصیل‌کرده و دانشگاهی نیست؛ هدفی جز عادی‌سازی تدریجی آن در جامعه - متاسفانه مثل بسیاری از امور دیگر -ندارد.
